4
Luctando enim, dum in corpore moratur, et impuris socli sui
libidinibus obnitendo efficit anima, ut laxentur corporis vincula. Quod
cum diu constanter fecit, tandem paene licet esse liberae, Plena
vero libertas ei non datur nisi morte. Nam dum vivit, invita, quoniam
hominem non fas est iniussu summi ducis, qui est deus, abire et
semet ipsum interficere, corporis aliquantumı semper debet tribuere
desiderlis. Sed in singulos dies vincula illa fiunt leviora. Quae
vero aniıma corporis subiit imperia, aretioribus in singulos annos
adstringitur vinculis atque sua eaque liberaliore excussa natura cor-
poris quasi induit mentem. Vitae igitur hoc summum secundum
Platonem propositum est, ut magis magisque animae corporis laxent
vincula et dignae fiant, quae ut similes in meliorem illum idearum,
ut breviter dieam, mundum recipiantur.
Habetis Platonis de anima doetrinam e regione illiberalibus vul-
garium hominum opinionibus omnia ad corporis desideria ac volup-
tates referentium oppositam. De qua cum nobiscum reputamus, dubi-
tamus utrum magis admiremur singularem altissimi ingenii audaciam
an perfectam et cum summa subtilitate expressam omnium partium
convenientiam. Nam et longissime his ab eis, quae vulgo coluntur
ac magni fiunt, revocamur ad melioremque quendam mundum eumque
cum arcanis naturae nostrae desiderlis mirum quantum concinentem
abducimur et talia esse, si propius accessimus, confitemur, ut quamvis
videantur mirabilia et cum licentia poeta quam ;hilosopho digniore
excogitata, tamen, si prima concesseris, reliqua his esse omnia conse-
quentia appareat. Ipsius autem veritatis 'hanc Plato in Republica
(514 et seq.) docet esse condicionem, ut paucis illis, qui vere videant,
exceptis debeat omnibus semper mirabilis atque inepta videri. KErroris
enim plerique omnes obstrieti tenentur vinculis atque speluncarum
incolis sunt similes vera luce non assuetis veracque lucis ne patientibus
quidem.
Ac primum quidem intuenti Plato nubes e% inania captare,
sublimia sectari, omnla altius videtur exaggerare. Neque tamen omnibus
rationibus computatis dici potest maiora poscere quam pro humanae
naturae condicione. An suae voluntatis legem hominum vitae studet
imponere? An speciosa usus verborum magnificentia eos, qui legunt,
virtutis amore studet incendere, ut ea faciant, quae insitae pravitati
contraria sint? Immo vero naturae humanae interpres sibi videtur
ac non tamı docere quales debeant esse homines quam yuales sint.
